|
||||||||||||
|
| |||||||||||||
|
|
Aan: Tom Moesker (Geboortedatum: 3 oktober 1964)
CC: etc.....
Q*1: Mijn gesjeesde studievriendje
Part 1: Wat ben nu aan het doen? Ik ben hartstikke geil.
Tom Moesker,
Moet eigenlijk de eer aan mezelf houden. Maar die trek ik
nu naar me toe. Zie het maar als een soort eerwraak! Om je duidelijk te
maken hoe waardeloos je mij behandeld hebt. Verplaats je eens in mij.
1. ChatGPT: "Studievriendje, Misbruik, Oud Vuil,
Eerwraak".
Wat heb jij je waardeloos opgesteld. Wat bezielde jou? Je
weet wel wat ik bedoel? Nadat ik je het eindelijk vertelde, zei jij dat je
van niets wist. In jouw situatie het ik het al lang door gehad. Er was ons
beide naar gevraagd. Nadat ik je het vertelde ging je ineens heel anders met
mij om. Jij nam het initiatief om met mij, in Amsterdam naar homokroegen te
gaan. Zag daar de humor wel van in. Maar dat jij je ineens bij mij thuis
kijkend naar een erotische film, je voor mij ging aftrekken, was al heel
iets anders. Niet dat ik dat veroordeel, maar waarom deed je dat? Weet nu
wel waarom. Je wilde het toen al eens proberen. Jammer dat je niet
duidelijker was en dat ik er niet op in ging. Het zou me niets verbazen,
wanneer je dit ook al eens met een andere man had gedaan. Toch ging ik daar
niet op in. Dat had ook een andere reden. Maar het zette me wel aan het
denken. Wat was jij van plan? Je was me aan het uitdagen. Wilde het eens
proberen. Je was ook nieuwsgierig, hoe ik zou reageren.
Bij jou thuis in Den Haag ging het een stap verder. We
bezochten met je vrouw Sylvia jullie stamcafé. Een homo-kroeg. Het was er
erg gezellig. Jullie kenden iedereen. Voerde met veel van hen een gesprek.
Een kleine groep werd door jullie uitgenodigd om bij jullie thuis te eten.
Het was een kleurijk gezelschap, met ook nog een erg mooie vrouw, die ook in
deze kroeg achter de bar werkte en ook nog bijna familie van je was. In de
kroeg hadden we al te veel gedronken. Ik tenminste wel. Op weg naar huis,
had ik in de bus grote moeite om in de benen te blijven staan. Denk daar met
veel plezier aan terug. Terwijl jij stond te koken en ook na het eten, had
ik een leuk contact met jullie kennissen en vrienden en zelfs met die mooie
vrouw. Jullie hadden haar verteld, dat ik er zou zijn. Ze was speciaal voor
mij gekomen. Vertelde je me later. Vond haar best aantrekkelijk, maar ze was
een lesbische vrouw. Zo had ik het begrepen. Maar dat bleek niet zo te zijn.
Zo snel als jullie kroegvrienden waren gekomen, zo snel vertrokken ze ook
weer. Daarna dronken en spraken we verder. Nadat je vrouw net naar bed was.
En ik even weg was, lag jij jezelf ineens ongegeneerd te bevredigen. Jezelf
af te trekken. Of ik niet mee wilde doen, vroeg je mij. Of dat wel kon
antwoordde ik. 'En Sylvia dan?', vroeg ik je nog. 'Geen probleem.
Als die eenmaal naar bed is wordt ze niet meer wakker,' antwoordde jij.
Dacht zelfs nog even na over geslachtsziekten. Wist ik veel wat jij allemaal
uit spookte. Jij nam het initiatief om elkaar oraal te bevredigen? Het was
100% jouw initiatief. Wat bezielde jou? Je vertelde mij, zo lang ik jou
kende, tot vervelens toe, hoe gek je wel niet op vrouwen was. Het was soms
erg overdreven. Maar jouw gedrag was tegenstrijdig. Je gedroeg je als man,
maar had zeker ook vrouwelijk trekjes. Neem nu dat opmaken en poseren en je
door mij laten filmen en eindeloos fotograferen. Ging er bij jou geen enkel
lampje branden? Je gaf me uit waardering zelfs nog een duur fotoboek cadeau.
Waarom deed jij daar zo aan mee? Heb je nooit gedacht, al die foto' s die
Erik van mij maakt, is toch wel een beetje vreemd? Zelfs ik en anderen
vonden van wel en wisten ook waarom.
Neem nou die volgende foto's van jou. Wat straal je daar nu
in uit? Het ziet er niet echt mannelijk uit. Meer een beetje vrouwelijk. Een
beetje nichterig. Een beetje androgyn. Die vrouwelijke kant van jou, sprak
me juist erg aan. Vond het mooi om te zien. Raakte daar ook van in de war.
Maar het was niet alleen dat. We hadden in het begin van onze studie erg
veel contact. Deden veel dingen samen en spraken met elkaar over bijna
alles. Soms leken we wel vriendinnen. Qua gedachten zaten we vaak op 1 lijn.
Laat die foto's maar eens aan de vriendjes van Sylvia, jullie
huwelijksgetuigen, zien. Vraag hen wat ze zien.
Begrijp nog steeds niet goed, dat ik er bij jouw thuis in
meeging en niet zei, 'waar ben jij in vredesnaam mee bezig?' Dit
is grensoverschrijdend gedrag. Je vrouw was net naar bed, je was pas getrouwd
en had net 2 kinderen gekregen en bezocht ook al een relatietherapeut. Maar ik
wilde het ook weleens proberen. Met een man. Met jou. Had mijn gevoelens al te
lang weggedrukt. Had ook behoorlijk gedronken. Eigenlijk teveel. Jij had ook
wel een slok op. Je zei, als Sylvia 1 maal naar bed is, wordt ze niet meer
wakker. Niet dus. We werden door je vrouw betrapt. Ik denk dat ze al lang
aanvoelde dat er iets zou kunnen gebeuren. Ze vertrok die ochtend vroeg en
wilde mij nooit meer zien. Jij zou met haar gaan praten. We namen de volgende
dag nog als vrienden afscheid. Daarna liet je me vallen en niets meer van je
horen. Wat voor een iemand ben je dan? Was mijn ansichtkaartje zo shockerend?
Probeerde daarmee er een soort uitleg aan te geven. Er een draai aan te geven,
waarom het gebeurde. En bood ook mijn excuses aan. Waarom reageerde jij niet?
Helemaal niet meer. In jouw situatie had ik echt anders gehandeld. Wilde
eigenlijk de eer aan me zelf houden. Dat doe ik nu bij deze. Trek de eer zelfs
naar me toe. Zie mijn reactie, maar als een soort zelfreflectie. Voor jezelf.
Of om jezelf wat beter te leren kennen. Je vertelde mij altijd zo gek op
vrouwen te zijn. Enorm vaak. Op het belachelijke af. Nu nam je ineens het
initiatief om mij, een man, oraal te bevredigen. Dan heb je, net als ik, wel
een steekje los. Of je bent normaler dan ik dacht. Je hebt me wel verbaasd en
ook mijn zelfbeeld tijdens onze vriendschap totaal veranderd. Ben je nu boos?
Op dit mailtje. Denk eens na. Daar heb ik meer aanleiding toe. Voel me ook
enigszins misbruikt.
In de eerste jaren dat ik je kende was je voor mij een leuke
jongen. Een aantrekkelijke man. Mijn beste vriend. Nadat ik je een half jaar
kende, kon ik er niet meer onderuit. Ik was verliefd op jou. Verliefd op een
man. Ik vond het leuk en spannend. Je zette mijn wereld op zijn kop. Maar ik
wist daar niet goed mee om te gaan. Samen met jou voelde ik mij fantastisch.
We deden veel dingen samen. Na een paar jaar, nadat jij naar de stad
verhuisde, werd het wel minder. Mijn gevoelens erodeerden. Jij veranderde
nogal en werd minder leuk. Toen ik je met die ex van Martin ??? op het balkon
zag zitten, dacht ik, wat heeft Tom nu voor een smaak. Als ik 1 vrouw
onaantrekkelijk vond, was zij het wel. Er waren ook 2 vriendinnen, waarvan ik
de namen niet meer weet, die wij aantrekkelijk vonden. Met 1 van heb jij een
blauwe maandag nog iets gehad. Dat met Sylvia heb ik nooit goed begrepen. Dat
ligt misschien ook wel aan mij. Was niet de enige, die daar zo over dacht. Ze
had mij en onze vriendschap al snel door. Zag mij als een bedreiging. Je
vertelde mij, dat je er zelf aan twijfelde of je met haar verder wilde. Maar
deze relatie bleef aan. Ze kwam eerst in jou studentenhuis wonen en jullie
verhuisden daarna naar Den Haag. Onze contact werd minder. Toch bleef ik gek
op jou. Iedere keer wanneer we weer samen waren, kreeg ik weer dat gevoel. Dat
tegenstrijdige gevoel van verliefdheid en onbereikbaarheid. Aan de ene kant
wilde ik je een trap onder je kont geven, aan de andere kant vond ik je nog
steeds een aantrekkelijke man en een goede vriend. Ik wilde je het eindelijk
gaan vertellen. Had er al veel te lang mee rond gelopen. Veel mensen hadden
het al lang door. Heb er zelfs met een een paar vriendinnen over gesproken.
Kreeg zelfs nog tips en adviezen. En jij wist echt van niets? Zijn al mijn
signalen totaal aan jou voorbij gegaan? Het kan misschien waar zijn. Maar in
jouw situatie had ik het door gehad. 'Zijn jullie een stel of zo,' werd
mij gevraagd. Ook jou was daar naar gevraagd. Hoe dacht je nou over mij. Wat
voelde jij? Zoals je bij mij achterop de motor zat en je hele lichaam stevig
aan mij vastklemde. Niemand, die dat zo deed. Het is een standaard scene in
een homo-film. Of hoe ik in de bioscoop tegen jou aanleunde. Je zei er nooit
wat van. En dan al die foto's die ik van jou maakte en aan de muur hing. Die
dubbele foto in een fotolijstje die ik je op je verjaardag gaf. Waarbij op de
verstopte foto, de silhouetten van onze hoofden vlak tegen over elkaar
stonden. Bijna op kus afstand. Weet zeker dat jij deze foto hebt gezien. De
bovenste foto hing ineens in een ander lijstje. Je hebt er nooit een opmerking
over gemaakt. Het droop er van af. Hoe duidelijk kon ik zijn. En jij wist van
niets? Er viel echt geen kwartje?
Voel me door jou seksueel misbruikt en daarna respectloos
behandeld. Gewoon bij het oud vuil gezet. Je hebt misbruik gemaakt van mijn
gevoelens, waardoor ik psychische en financiële schade heb opgelopen. Waarom
eigenlijk? Mijn advocaat ziet wel kansen op een schadevergoeding. Je hebt
misbruik gemaakt van mijn gevoelens en emoties en geen enkele rekening
gehouden met je eigen huwelijk. Wat denk je hoe dit voor Sylvia was. Verplaats
je eens in ons. Ben je er trots op wat je hebt gedaan? Wat bezielde jou?
Waarom trok je me af en zoog je aan mijn lul? Voor de flauwekul? Zelf al eens
over nagedacht? Was je echt alleen maar geil, zoals je zei? Zat er toch niet
iets anders achter? Of ben je gewoon een eikel? Nog met jullie
relatietherapeut besproken? Wat werd jullie geadviseerd? Dat met die advocaat
is mijn gevoel voor humor. Heb daar, net als met meerdere rechtszaken, wel erg
veel ervaring mee. Het lijkt me best leuk, om met jou, voor de rechter te
staan. Dan kan ik daar mijn gal spuwen.
Als ik jou nooit ontmoet had, was ik nu totaal anders geweest.
Misschien wel nooit ontdekt dat ik jongens ook aantrekkelijk kon vinden. Al
hoewel. Misschien was ik wel net als jij getrouwd en had ik kinderen. Maar als
ik echt eerlijk ben en naar mezelf kijk, weet ik het niet. Het had ook met een
mooie man gekund. Heb nooit begrepen wat jij in Sylvia zag. Datzelfde geldt,
voor wat ik nog in jou zag. Wanneer ik met je om ging, zag ik het allemaal
niet meer scherp. Jij bespeelde mij al dan niet bewust. Je trok me aan en
stootte me af. Hoe zit dat nu met jou? Digitaal of toch Analoog. 100% of toch
20/80, of iets daar tussen in. Bi+ of Queer? Verliefd op de middelbare school
op een jongen, vertelde je mij. Wekelijks met je vrouw naar een homo-kroeg.
Daar zelfs voor de grap nog een keer met een man gezoend. Getongd zelfs, als
ik me het goed herinner. Jij hebt mij emotioneel misbruikt en het initiatief
genomen op genitaal contact. Omdat je zo opgewonden was? De overdreven manier,
waarop je mij telkens vertelde hoe enorm gek je op vrouwen was. Probeerde je
daarmee, niet andere gevoelens weg te drukken? Of om mij iets duidelijk te
maken? Het is mij wel duidelijk wat je bent. 100% hetero ben je in elk geval
niet. Dat bestaat ook niet eens. Dat is niemand. Je lijkt meer op mij, dan ik
dacht. Jammer dat ik daar niet eerder van op de hoogte of me er bewust van
was. Maar je bent ook anders. Dat ik bang was om je als vriend te verliezen.
Dat was achteraf gezien, beter geweest. Die angst kwam uit. Nogmaals wat
bezielde jou? En hoe het daarna ging en hoe je mij behandelde? Je reageerde
nergens meer op. Weet je hoe dat voor mij was? En dan dat HEMA-incident. 'Ik
kom jou ook overal tegen.' 'Ja loop maar gauw verder.' Verplaats je
eens in mij.
Ik schijn op 1 of andere manier toch een geur te verspreiden of
iets uit te stralen. Er zaten vaker mannen achter mij aan. Daar kom ik nog op
terug. Jij was ook niet de enige man die ik aantrekkelijk vond. Maar wel de
enige op wie ik verliefd werd en contact had. Je was mijn beste vriend, maar
je hoort nu tot de categorie grootste eikels die ik ooit leerde kennen. Krijg
ineens weer last van mijn keel, als ik aan jou eikel denk.
Heb me ook afgevraagd hoe ik gereageerd zou hebben op een
vriend met longkanker, waarmee ik een intieme band had. Die mailde de stekker
er uit te gaan trekken. Kan me niet voorstellen dat ik helemaal niets van me
had laten horen. Dan ben je toch een enorme eikel. Heb enorm veel geluk gehad.
90% overlijd binnen 5 jaar. En ik ben nu weer, voor de derde keer van kanker
genezen. Dit keer van longkanker! Google daar maar eens naar! Misschien
begrijp je hoe hoog ik jou nog heb zitten. Mijn longcapaciteit is nu 30%
minder. Maar ik merk er nauwelijks iets van. Je zult nu wel harder kunnen
lopen. Maar veel meer zal het niet zijn.
Vond jij jou filmpje op Vimeo niet leuk? Het was best populair.
Het laten verwijderen? Als ik me in jou verplaats, begrijp ik er niets van. Je
had ook gewoon contact met mij kunnen opnemen. Dan was het zo weggeweest.
Waarom denk je dat het daar stond? Dat geldt ook voor bovenstaande tekst. Al
hoe wel? Begrijp je het nog een beetje? Schaam je je nog steeds niet. Ook niet
een heel klein beetje? Weet niet of ik overkom. Het interesseert mij niet heel
erg veel. Ben nog steeds gek op de foto's die ik van jou maakte en sommige
films die we samen keken. Kan vanuit mijn gezichtspunt over onze vriendschap,
wel een boek schrijven of een film maken. Een scenario heb ik zo klaar.
Groetjes,
AI - Will be Continued!
Arnold S.
|
|
|
