H1 | H2 | H3 | H4 | H5 | H6 | Video

Het laatste avondmaal

Terwijl we naar hun huis liepen belde Tom met zijn mobiele telefoon zijn nichtje Esther.

            ‘Esther, het wordt straks wat drukker dan gepland. Ik hoop dat je dat geen probleem vind.’ Ze hadden blijkbaar met Esther afgesproken, dat zij zou komen eten, die avond. Maar ze wist nog niet van die andere groep die ineens ook langs zou komen. Esther was een dochter van Henk. En Henk was weer de vriend van de moeder van Tom. Een zeeman die net als zijn moeder ook van een borrel hield en inmiddels met pensioen was. Toen hij nog vaarde ging de moeder van Tom, waar ik ook een zwak voor had, regelmatig mee op zee, om een paar maanden op een vrachtschip mee te varen, waar ook ter wereld.

Toen we thuiskwamen liep Tom meteen naar de keuken om het avondmaal voor te gaan bereiden. Sylvia ging naar de buren om Rosa en Solane op te halen. Voordat ik de kans kreeg om naar Tom in de keuken te gaan en hem te vragen of ik hem kon helpen ging de voordeurbel.

            ‘Erik, doe jij even open?’

Ik liep de trap af en opende de voordeur. Er stond een leuke vrouw van ongeveer 30 jaar, met redelijk kort haar en een herdershond. Het was Esther de nicht van Tom. Haar gezicht kwam me bekend voor. Ik had haar eerder gezien. We gaven elkaar een hand, en ik liep voor haar uit de trap op, weer naar boven. Zij vertelde me dat ze op ongeveer een kilometer afstand van Tom en Sylvia, woonde. Ze trok haar jas uit en liep met haar hond de woonkamer binnen. Tom kwam vanuit de keuken de kamer binnen, groette haar en gaf haar een zoen en vroeg haar wat ze wilde drinken.

            ‘Ik heb wel zin in een rode wijn.’

            ‘Wil jij dat even regelen Erik? Ik moet verder met koken.’

Terwijl ik een wijnfles opende en haar een glas vol schonk, ging de voordeurbel opnieuw. Voordat Tom mij vroeg de voordeur te openen, liep ik naar beneden. Er stond een heel gezelschap van zo’n 11 personen. 9 jongens en 2 meisjes. Ze hadden hun fietsen op verschillende plaatsen tegen het tuinhek en een lantaarnpaal neergezet.

            ‘Hoi, Erik’, zei Richard en hij schudde mijn hand.

            ‘Hallo allemaal. Kom binnen’, riep ik.’

Ik liep voor iedereen uit de trap op. Tom kwam uit de keuken.

            ‘Jullie kunnen jullie jas, daar of daar allemaal kwijt’, en hij wees naar de kapstok en zijn kantoorruimte.

            ‘Wat doen we met de flessen wijn die we hebben meegebracht?’, vroeg Richard.

            ‘Zet die maar daar op de eettafel neer. Ik zal even voor wat glazen zorgen en een kurkentrekker, zei Tom. ‘Erik regel jij dat allemaal even.’ Ik knikte ja. Een erg kleurrijk gezelschap liep de woonkamer binnen en iedereen stelde zich voor aan Esther. Een aantal van hen, die ik nog niet kende vanuit het café, stelden zich aan mij voor. Iedereen ging ergens zitten. De helft had een zitplaats op het bankstel en een paar stoelen. De andere helft ging op de vloer zitten. Ik maakte een paar wijnflessen open en zette de wijnglazen op tafel in de woonkamer. Opnieuw kwam Tom de woonkamer binnenlopen.

‘Er staat ook nog bier en frisdrank in de koelkast. Jullie moeten wanneer je dat wilt het zelf maar even pakken.’ En hij liep terug naar de keuken. Er hing meteen een gezellige sfeer en iedereen was met elkaar aan het praten. Ik ging naast Esther zitten en raakte met haar in gesprek. Vrijwel zeker wist ik, dat ik haar eerder had gezien. Zij dacht hetzelfde. Maar we wisten niet meer waar en wanneer. Esther vertelde mij, dat ze als verpleegkundige in een ziekenhuis werkte. Ik vertelde haar dat ik in het onderwijs gewerkt had, maar nu even niets deed. De man van Esther was net als haar vader ook zeeman en daardoor regelmatig van huis. Met die opmerking over haar man, werd mijn behoefte om te kijken of ik haar aantrekkelijk vond, ineens een stuk kleiner. Mijn aandacht werd ook afgeleid door 1 van de meisjes die schuin tegenover mij zat. Ik vond haar behoorlijk aantrekkelijk en mooi om te zien.

‘Haar naam is Marleen en net als jij nog vrijgezel.’ Dat had Tom mij in mijn oren gefluisterd. De kamerdeur ging open. Sylvia kwam binnen met Rosa en Solane. De beide meisjes van anderhalf jaar oud liepen nieuwsgierig de woonkamer binnen, die vol mensen zat. Iedereen reageerde erg enthousiast. Richard en Paul stonden beide op en liepen naar Rosa en Solane, om ze beiden te begroeten met een dikke zoen. Vooral Paul reageerde erg hartstochtelijk. Hij tilde Solane meerdere keren boven zijn hoofd en maakte daarbij kirrende pret geluiden, om Solane te laten lachen. Hij deed het op een vrij wilde manier. Ik maakte mij zorgen over het feit dat Paul toch redelijk aangeschoten overkwam. Maar Tom en Sylvia zeiden er niets van. Zagen blijkbaar geen enkel risico. Het was hun verantwoordelijkheid. Het viel me op dat mijn broer Tjeerd en schoonzus Tea, veel voorzichtig met hun kinderen omgingen. Misschien wel te voorzichtig. Aan de andere kant. Femke hun dochter van 3½ was inmiddels al een keer van de trap en van haar fietsje gevallen. Zij moest beide keren in het ziekenhuis gehecht worden. En Vera hun jongste dochter was een medisch verhaal apart. Vera was net 1 jaar oud en had al een zeer uitgebreide medische geschiedenis. Tjeerd en Tea waren er het afgelopen jaar mee van ziekenhuis naar ziekenhuis geweest. Sinds een maand was er eindelijk door een team van specialisten een definitieve diagnose vastgesteld. Vera had de ziekte van Ollier, maar ze wisten nog niet precies welke versie. Het ging om een niet erfelijke aandoening. Haar ene been was ongeveer 5 centimeter langer dan de ander. Zij zou een moeilijke jeugd en groei naar volwassenheid tegemoet zien. Uitgebreid had ik daar met Sylvia over gesproken. Zij werd er duidelijk emotioneel, door geraakt.

Sylvia bracht Rosa en Solane naar bed. Richard en Paul gingen mee neer boven. Tom stond in zijn eentje in de keuken. Hij was aan het koken, bakken en braden en maakte een schaal met verschillende soorten groente klaar. Het zag er professioneel uit wat hij aan het doen was. Iedereen was gezellig met elkaar aan het kletsen. Een paar gesprekken waren nogal grappig en gingen over huiselijke problemen. Esther en ik keken elkaar een paar keer aan en moesten er samen nogal om lachen. Tom kwam opnieuw de woonkamer binnen lopen.

            ‘Het eten is klaar. Het staat op tafel. De borden staan er naast. Jullie moeten maar op staan en hier komen om jullie maaltijd zelf op te scheppen en op te eten in de woonkamer.’

Iedereen reageerde enthousiast. We liepen allemaal achter elkaar naar de eettafel en schepten ons een bord vol en pakten bestek. Het zag er allemaal heerlijk uit. Ik zag een schaal met stukjes kipfilet, heerlijk gekruid en gebakken met zoete Indonesische sojasaus. Er stond een schaal met zeel verschillende soorten groente. Verder was er nog een schaal met vlees, waarvan ik niet wist wat het was en 2 pannen met rijst. Ik vulde mijn bord goed. Want ik had best honger gekregen. Tom keek genietend om zich heen, omdat iedereen zo enthousiast reageerde, op wat hij had klaargemaakt.

Na het eten gingen we allemaal in kleine groepen verder met het voeren van gesprekken. Er werd door bijna iedereen flink gedronken. Er was bier, rode en witte wijn en zelfs sterke drank, waaronder de whiskyfles die ik de dag daarvoor had meegebracht. De stemming steeg naar een hoog niveau en de gespreksonderwerpen werden steeds boeiender. Sylvia kwam met een paar asbakjes de kamer binnen.

            ‘Normaal mag hier in de woonkamer niet gerookt worden. Maar vandaag maken Tom en ik een uitzondering. Jullie hoeven dus niet meer naar de gang te gaan, als je wilt roken.’

Een aantal personen reageerden enthousiast en haalden pakjes met sigaretten te voorschijn.

Marleen kwam op de bank naast me zitten. Zij was me die avond al eerder opgevallen. Ze had mooie lange benen. Ze was slank, had niet al te grote borsten en een leuk gezicht. Ze werkte in de avonden als barkeepster in de homokroeg??naam en was duidelijk goed bevriend met de anderen.

            ‘Wat heb jij eigenlijk voor een beroep, Erik?’

            ‘Wat heb jij voor een beroep, Marleen?’, antwoordde ik. Zelf wilde ik eigenlijk niet op mijn loopbaan die weer was vastgelopen ingaan.

            ‘Ik werk bij een farmaceutisch bedrijf’, vertelde zij

Eerder die avond had ik al wat sterke verhalen van haar opgevangen. Ze had een ander verteld dat ze voor haar bedrijf regelmatig via Schiphol met het vliegtuig naar landen binnen en zelfs buiten Europa moest.

            ‘Maar je werkt toch in de homokroeg??naam.’

            ‘Ja, dat doe ik, 1 avond per week. Al jaren. In het begin kwam ik er vaak met vrienden. Maar ik vind het achter de bar net zo gezellig als daarvoor.’

            ‘Ik snap wat je bedoeld. Zelf heb ik tijdens mijn studententijd, jaren in een discotheek in Oldenzaal achter de bar gestaan. Cheers was de naam. Ik denk niet dat je het wat zegt. Maar het was een grote discotheek met ongeveer 8 bars, waar je met gemiddeld 3 barkeepers achter stond. Er waren 2 etages en ook nog aparte cafés. Weet je eigenlijk wel waar Oldenzaal ligt?’, vroeg ik haar enigszins gekscherend. Eigenlijk baalde ik ervan dat ik de plaatsnaam Oldenzaal, een kleine plaats in het oosten van Nederland had genoemd. Marleen wist gelukkig niet waar Oldenzaal lag. Zelf ging ik er niet verder op in.

            ‘Maar wat doe jij nu eigenlijk voor werk?’

            ‘Nou, ik werkte bij Locus in Amsterdam als Project Manager in de automatisering. Maar in de automatisering gaat het de laatste jaren niet zo goed. Op een gegeven moment had ik het daar echt helemaal gehad.’

Doelbewust ging ik niet in op mijn medische problemen waarin ik auto’s stuk reed en ook vertelde ik niets over mijn operatie.

‘Een paar jaar geleden heb ik daarom een nogal aparte overstap gemaakt naar het onderwijs. Ik ben in Hengelo gaan werken op een scholengemeenschap als wiskunde en economie docent voor erg verschillende klassen.’

            ‘Woon je nu in Hengelo dan?’

Ik moest even nadenken over wat ik wilde antwoorden.

            ‘Nee ik woon in Almelo, je weet wel’, en ik lachte als een boer met kiespijn en voelde me niet meer op mijn gemak.

‘Het is tijdelijk. Ik ben nu op zoek naar wat anders. Maar ja de arbeidsmarkt valt wat tegen op dit moment.’

Ik baalde van mijn laatste negatieve opmerking. Dat ik alweer langer dan gepland bij mijn ouders logeerde, hield ik maar voor me. Dat was niet iets om maar aan iedereen te vertellen. Maar het feit dat ik even geen huur hoefde te betalen, kwam me erg goed uit na de beurskrach tijdens en vlak na mijn operatie, waarbij ik een klein vermogen verloren had. Daarnaast was ik met het Epilepsiecentrum en het UWV-gak aan het uitzoeken wat ik zou gaan doen en waar ik nog geschikt voor was. Ik wilde in elk geval graag weg uit Almelo en ook uit het oosten van het land. Eigenlijk wel weg uit Nederland. Maar waar maakte ik me allemaal druk over. Waarom voelde ik mij gespannen. Ik kon haar toch niet versieren. Marleen hield waarschijnlijk meer van vrouwen dan van mannen, dacht ik.

            ‘Ja, en die avond was ik alleen in de stad naar verschillende cafés geweest en ik had condooms gekocht en ik was bloedgeil’, zei Paul, nogal luidruchtig.

Hij had daarmee meteen alle aandacht van iedereen en ook van mij en Marleen, naar zich toegetrokken.

            ‘En toen ging ik naar de slaapkamer, kleedde me uit en ging ik bij Richard in bed liggen. En toen draaide hij zich om. Hij wilde helemaal niets en ikzelf was hartstikke geil.’

Esther keek mij lachend aan, met daarbij een blik van; waar we nu toch zijn terecht gekomen. Ik lachte terug.

            ‘Ja ik was gewoon om twaalf uur naar bed gegaan. Ik was gewoon moe.’

            ‘Ja je bent altijd moe!’

            ‘Nee ik ben gewoon anders dan jij. Ik ben een ochtendmens. En jij bent s’ ochtend nooit uit bed te branden!’

‘Ja en jij wilt altijd vroeg naar bed!’ zei Paul. ‘Nou ik was gewoon zo kwaad op Richard dat ik mijn dekbedovertrek pakte en naar de woonkamer ging. Ik ben toen op de bank gaan liggen en ik was hartstikke boos. Maar op de bank kon ik niet slapen. Na een uur ben ik maar met mijn dekbedovertrek terug naar ons bed gegaan.’

Richard met wie ik die middag nogal uitvoerig in de kroeg gesproken had keek mij ongemakkelijk aan. Hij schaamde zich waarschijnlijk een beetje voor Paul of voor alle aandacht die op dat moment op hun beiden, gericht was. Richard met wie ik die middag nogal uitvoerig had gesproken vertelde dat hij net als ik een academische opleiding had. Hij was jurist en ik vond hem wel sympathiek. Paul had geen baan en was erg actief in zijn milieu. Richard niet, of in elk geval veel minder. Tenminste dat had ik begrepen.

Opeens stond Linda op en liep naar Jos. Ze trok haar overhemd uit en ging met haar rug voor hem zitten.

‘Jos wil je mijn rug masseren. Het doet zo’n pijn.’

Linda had last van spierpijn. Het zag er grappig uit. Je kon duidelijk zien dat Jos heel goed wist hoe hij masseren moest en dat hij het leuk vond om te doen. De gesprekken gingen verder. Een wat kleinere bollige man, van ongeveer 32. Ik weet niet meer wat zijn naam was, begon een heel verhaal te vertellen. Over hoe graag hij wel niet seks wilde hebben en wat hij er allemaal niet voor deed en dat het hem niets uit maakte met wie, als het maar een man was. Marleen met wie ik eerder had gesproken, vertelde de groep dat ze al een hele tijd geen relatie meer had gehad en dat het haar prima beviel.

            ‘Ik heb genoeg aan mezelf en wanneer ik klaar wil komen is dat voor mij geen enkel probleem.’

Ik herkende mezelf in wat ze zei en zag Richard opnieuw naar me kijken. Vlug wende ik mijn blik af en keek weer naar Tom. Hij keek naar mij en lachte. Sylvia was in gesprek met Paul. Zelf schonk ik me nog een glas wijn in. Iedereen sprak met elkaar over van alles en nog wat. Het ging regelmatig over liefde, emoties en ook over seks. Het was een aparte avond met deze mensen. Een avond die ik niet snel vergeten zou. Nooit meer zou vergeten.

Ik keek nog eens goed en observerend rond en maakte een selectie van personen die ik wel sympathiek, leuk of aantrekkelijk vond en welke minder. Eigenlijk vond ik alleen Marleen aantrekkelijk. Wel vond ik haar houding en gedrag aan de arrogante kant. De manier waarop zij haar zinnen formuleerde en de wijze waarop zij nogal interessant over haar carrière sprak, had bij mij een gevoelige snaar geraakt. Dat was wel eens anders geweest. Tijdens mijn studie had ik nogal wat bekakte personen leren kennen, die zelfs mijn woordkeus en manier van spreken hadden beïnvloed. Tenminste die kritiek kreeg ik van anderen. Met mijn houding vond ik het nog wel meevallen. Zeker gezien mijn linkse politieke voorkeur die ik in de afgelopen zes jaar ontwikkeld had en ook door wat ik allemaal had meegemaakt. Ik keek aandachtig verder in het rond, naar de verschillende personen die aanwezig waren. Het was een erg kleurrijk gezelschap. Toen ik Richard zag, had ik meteen weer het gevoel dat hij mij observeerde. Opnieuw wende ik mijn hoofd af en keek naar Tom. Hij was in gesprek met zijn half zus Esther. Ik zag Tom nog steeds als een goede vriend, maar de gevoelens die ik voor hem had, waren zo goed als verdwenen. Hij was zoals iedereen die ik kende, behoorlijk veranderd nu hij getrouwd was en de verantwoordelijkheid voor een gezin en 2 kinderen droeg. Linda die de hele avond haar rug door meerdere personen liet masseren, vertelde plotseling dat ze ook op mannen viel.

            ‘Nou dan zit je hier goed verkeerd’, antwoordde Paul met een flinke grijns op zijn gezicht.

Iedereen moest lachen. Esther de halfzus van Tom stond plotseling op en wenste iedereen nog een prettige avond. Vlak daarna stond iedereen op en wensten Tom en Sylvia het beste en bedankten hun beide voor het eten en de gastvrijheid. Een paar personen zwaaiden en riepen ook, tot ziens naar mij. Zo snel als iedereen gekomen was, zo snel was ook iedereen weer verdwenen. Tom en Sylvia lieten iedereen uit en kwamen daarna terug in de woonkamer. Ze moesten beide lachen en vertelden me dat ze deze groep niet vaak, allemaal tegelijk als gast, ontvangen hadden.

‘Het zijn allemaal wel aparte mensen, maar we kunnen goed met ze opschieten. Of niet Sylvia.’

Sylvia knikte naar Tom en maakte een redelijk aangeschoten indruk. Ook Tom en ik waren redelijk kachel. Tenminste, zo voelde ik mij.

            ‘Tom en Erik, ik ben erg moe en ga alvast naar bed. Tot straks Tom.’

            ‘Ja, welterusten en tot zo.’

‘Welterusten’, zei ik.

Tom pakte de whiskyfles, die nog behoorlijk vol was en schonk zich zelf een glas in.

            ‘Als jij nog wat te drinken wilt, moet je het zelf maar pakken.’

Ik had niet veel keuze meer. Er was nog een fles wijn, die bijna leeg was en ik had ook geen zin in bier. Daarom schonk ik mezelf ook maar een glas whisky in. Vooral niet teveel, want ik had die middag en avond al genoeg gedronken. Maar ik had ook goede herinneringen aan het samen met Tom drinken van whisky. Om samen met hem teveel te drinken. We werden er beiden vaak nogal loslippig van.

            ‘Wat vond je eigenlijk van Marleen, Erik? Ik zag dat je best een lang gesprek met haar voerde.’

            ‘Ja, ik vond haar best wel leuk en aantrekkelijk. Mooie lange benen, slank en ook nog een leuk gezicht.’

            ‘Heb je nog een afspraak met haar gemaakt, of zoiets?’

            ‘Nee, dat niet’, antwoordde ik en voelde me opnieuw niet erg gemakkelijk.

Bij Tom wilde ik na al die jaren dat ik hem kende, ook wel eens weer een keer overkomen als een echte man. Aan de andere kant wist Tom ook wel wie ik was. Vaak nogal verlegen, als het om vrouwen ging.

‘Ik voerde een gesprek met haar en daar heb ik na mijn operatie best wel moeite mee. Het is voor mij best lastig om met mensen te praten, die mij helemaal niet kennen. Ik heb nogal wat meegemaakt de laatste tijd en het kost mij moeite te bepalen wat ik nu wel of niet vertel. Zeker als mensen ook nog vragen gaan stellen. Ik denk dat ik naar haar toe, weer eens te openhartig ben geweest. Op een gegeven moment dacht ik bij mezelf, Erik waar maak je je eigenlijk druk over. Ze is toch gekker op vrouwen, dan op mannen, net zoals jij.’

Tom moest om het geen ik zei, behoorlijk lachen.

            ‘Nee, dat is ze helemaal niet. Zij is al een hele tijd vrijgezel net als jij en al een hele tijd op zoek naar een vriend. Sylvia en ik hebben jou als aantrekkelijke man, nog wel bij haar getipt. Ze was hier vanavond niet voor niets. Ze kwam hier waarschijnlijk alleen voor jou.’

Dat had ik eerder moeten weten. Ik baalde als een stekker dat ik deze kans had laten liggen.

‘Waarom heb je mij dat niet eerder verteld!’

            ‘Dat leek me niet zo’n goed idee. Ik vind dat je zoiets ook maar zelf moet ontdekken. Anders wordt het ook allemaal zo geforceerd.’

Ook ik moest nu lachen en wist niet goed wat ik moest denken. Was ik het nu wel met hem eens, of niet. Die gedachte had ik vaak met Tom. Eigenlijk al vanaf het moment dat ik hem 20 jaar geleden, tijdens de introductie van mijn bedrijfskunde studie in Enschede, had leren kennen.

            ‘En die jongen dan, die een hele tijd naast je zat? Die aan iedereen die het wel of niet wilde horen, vertelde dat hij zo vaak mogelijk met iedereen naar bed wilde, als het maar een jongen was.

Tom keek me grijzend aan.

            ‘Nou om eerlijk te zijn knapte ik daar behoorlijk op af. Hij was sowieso niet echt mijn type, zei ik sarcastisch. Veel te klein en veel te dik. Om eerlijk te zijn heb ik vanavond nog even goed om me heen gekeken en me afgevraagd wie ik nou aantrekkelijk vond. En dat was er eigenlijk maar 1. Dat was Marleen.’

            ‘En mij dan?’

‘Nee zelfs jou niet. Ik denk dat het voorbij is. Dat ik er overheen ben gegroeid.’

Dat ik Tom er niet erg aantrekkelijk meer uit vond zien gezien zijn pens, oogwallen en zijn haarmatje, hield ik maar voor me.

            ‘Wil jij nog wat whisky Tom?’

            ‘Ja, doe maar.’

Ik stond op, pakte de whiskyfles van de tafel en schonk onze beide glazen, behoorlijk vol.

            ‘Ja, ik begin me nu echt een beetje zorgen over je te maken, Erik. Hoe lang is het nu alweer geleden, dat je met iemand naar bed ging.’

            ‘Even denken. Ja ik weet het weer. Het was tijdens mijn laatste vakantie met Joke in Groot Brittannië. Iets meer dan 3 jaar geleden. Joke en ik hadden best een leuke vakantie. We gingen met een treinkaart via Londen naar Schotland. En van Schotland naar Belfast en van Belfast naar Dublin. Dat was trouwens met de trein best leuk. We sliepen op erg verschillende plaatsen. Af en toe wild en af en toe op een camping. Ik kan me nog goed herinneren dat zij veel vaker met mij wat wilde, dan ik met haar. Op een gegeven moment waren we op een camping in Plymouth. Je weet wel het zuidelijkste puntje van Engeland. Toen heb ik op een ochtend met haar in de tent gemeenschap gehad, omdat zij het zo graag wilde. Het was voor mij meer een sportwedstrijd, dan dat het met mijn gevoelens, emoties of verlangens te maken had. Ik bleef een erectie houden en ik ging maar door en door. We raakten allebei heel erg bezweet. Maar het lukte mij maar niet om klaar te komen.

            ‘En toen?’ Tom keek mij geïnteresseerd aan.

‘Ja, we hadden tijdens de vakantie ook al wat relationele problemen gehad en het was mij toen wel duidelijk dat ik echt niets meer voor haar voelde. Onze relatie was sowieso meer gebaseerd op het hebben van een partner en seks, dan dat we echt van elkaar hielden. Tenminste dat ik van haar hield. Zij hield wel echt van mij. Ik was een soort obsessie voor haar. Hoe meer ik haar op afstand hield, hoe heftiger haar gevoelens voor mij werden. Hoe meer ze naar mij verlangde.’ Tijdens het uitspreken van deze zin moest ik plotseling aan mezelf denken. Ook ik had een obsessie gehad. Daar was ik inmiddels wel van overtuigd. En die obsessie zat nu tegenover mij. Het was Tom. Het was mijn relatie met Joke geweest, die mij dat heel duidelijk gemaakt had. Ik herkende in haar gedrag, waar ik kritiek op had, allerlei gedragingen die ook op mijzelf van toepassing waren.

Plotseling moest ik ook aan Sylvia denken. Onze omgang was vanaf dat Tom een relatie met haar kreeg, erg moeizaam verlopen. Het leek erop dat ze mij vanaf het begin doorhad. Mij als een bedreiging zag. Pas nadat ik Tom, mede op het advies van Joke en Elise, na een weekend stappen, op het centraal station van Amsterdam openhartig vertelde over mijn gevoelens voor hem, ging het tussen mij en Sylvia een stuk beter. Tom had haar alles verteld. Op de een of andere manier had ze begrip voor mij gehad, denk ik. Vanaf dat moment ging het een stuk beter tussen Sylvia en mij.

Tom vertelde mij op het station dat hij het nooit geweten had. Dat het hem nooit opgevallen was, wat ik voor hem voelde. Ik weet niet of hij de waarheid sprak. Misschien wel, misschien niet. Maar het was na al die jaren een heleboel mensen die ik kende wel opgevallen. Opgevallen dat er iets vreemds was, tussen mij en Tom. Zo vroeg Ferdinand ooit aan mij of Tom en ik een stel waren. Of ik een relatie met Tom had. Hem waren de vele foto’s die ik van Tom gemaakt had en die in mijn studentenkamer hingen, nogal opgevallen. Walt Been, een kennis van Tom, had aan hem dezelfde vragen over de aard van onze vriendschap gesteld. En dan die foto die ik hem op zijn verjaardag gaf, waarbij de zijaanzichten van onze hoofden zo dicht bij elkaar stonden, dat het leek alsof we elkaar gingen zoenen. Ook familieleden van mij, hadden wel eens gedachten in die richting gehad, omdat ik het wel erg vaak over Tom had. Zelfs zijn moeder maakte tijdens een hockeytoernooi in Delfzijl, toen wij bij haar thuis kwamen, de opmerking: ‘Ik heb jullie beide nog gezocht, maar ik kon jullie nergens vinden. Toen dacht ik die zullen met elkaar wel ergens in de bosjes liggen.’ Het viel mij op dat Tom en ik er beiden niet op reageerden en er later ook nooit met elkaar over gesproken hebben. Het kan ook zo geweest zijn dat ze ons hele team, dat toen uit jongens en meisjes bestond, bedoelde. Daar nu over nadenkend, acht ik dat het meest waarschijnlijk. Maar toch voelde ik me toen heel erg ongemakkelijk. Of had hij het zijn moeder toen al verteld, dat ik zijn beste vriend was, die nogal gek op hem was, maar dat hij het niet wilde. Vertelde hij me daarom zo vaak hoe gek hij op vrouwen was? Om zijn voorkeur mij heel duidelijk te maken.

            ‘Nou, na die vakantie in Engeland heb ik het opnieuw, voor de 2^e keer met haar uitgemaakt. Daarna werd Joke opgenomen in een psychiatrische kliniek. De diagnose was, dat ze neurotisch was. Dat kwam bij mij niet aan als een verrassing. Toen ik haar leren kende had ze al psychische problemen. Ik ben zelfs nog een tijdje haar therapeut geweest. Ze was nogal dwangmatig met het uitvoeren van bepaalde handelingen. Bijvoorbeeld het huis opruimen, voordat je wegging. Of altijd te laat komen, omdat ze eerst nog dwangmatig dingen moest doen. Ik heb vele keren uitgebreid op haar ingesproken. Haar ervan proberen te overtuigen, dat ze dingen moest kunnen laten liggen. Ze was het dan voor korte tijd volledig met mij eens. Maar daarna ging het toch weer helemaal mis. Ze is nadat ik het uitmaakte, bijna 3 jaar onder behandeling en opgenomen geweest in een psychiatrische inrichting. Toen is ze tegen het advies van haar psycholoog vertrokken. Aan de ene kant zou ik haar nog wel eens willen zien. Contact met haar willen opnemen. Aan de andere kant denk ik dat we er beiden niets aan hebben.’ Opnieuw vond ik van mezelf dat ik wel weer voldoende aan het woord was geweest. Ook schoot mij plotseling iets te binnen.

            ‘Hoe zit het nou met jou en Sylvia, Tom? Ik kan me herinneren, dat je mij vertelde dat je een tijd geleden met Sylvia naar een relatietherapeut bent geweest.’

Hij knikte ja.

‘Ik vond het maar niks. Maar Sylvia wilde het graag. Zij had problemen dat ik zoveel aandacht had voor andere vrouwen. En had het moeilijk met het feit dat zij wel kinderen wilde en ik het gewoon niet wist. Op een gegeven moment kreeg ze problemen met 1 van haar eierstokken en raakte ze zwanger. Nou ja, dat verhaal ken je. Dat heb ik je eerder verteld.’

Tom schonk zichzelf opnieuw een glas Whisky in en vulde ook mijn glas bij, zonder te vragen of ik nog wilde.

            ‘Maar hoe zit het nou met jou Erik. Wat ben je nou?’

            ‘Ja mijn eerste vriendin toen ik 13 was, kon erg goed zwemmen. Ze hete Roelien Schepers en zwom wedstrijden. Ze had erg kort haar en was atletisch gebouwd. Ze had brede schouders en erg mooie gespierde armen. Ze leek soms meer op een jongen dan op een vrouw. Maar ik was stapel verliefd op haar. Daarna kwam ik op het VWO en raakte ik verliefd op 3 meisjes die bij mij in de klas zaten. 3 meisjes tegelijk. De ene hete Barbara Scholten, die later toen ze in Leiden ging studeren, met bijna iedereen die rond liep, naar bed ging. Tenminste dat vertelde iemand mij op een schoolreünie, waar zij helaas niet aanwezig was. Ik was echt smoorverliefd op haar. Maar ik was ook nog jong en verlegen. Tijdens schoolpauzes stond ik altijd met vrienden op plekken waar ik haar kon zien. Als ik haar zag voelde ik me gelukkig. Ik kan me nog goed herinneren dat ik in de bibliotheek van onze school op zoek was naar een Engelstalig boek. In die bibliotheek stonden we plotseling tegen over elkaar. Toen vroeg ik haar welke engelse boeken zij al gelezen had en keek, terwijl ze mijn vraag beantwoordde, alleen nog maar naar haar borsten. Ik durfde haar nauwelijks in haar gezicht aan te kijken. Nog steeds ben ik wel wat verlegen denk ik. Maar soms ook absoluut niet. Haar borsten waren trouwens heel erg mooi. Verder was ik gek op Antoinette Kozijn, een dochter van een chirurg. Zij kwam echt uit een heel ander milieu. En er was nog een meisje bij mij in de klas die ik ook erg mooi vond. Ik weet alleen even, haar achternaam niet meer. Maar haar voornaam was ook Barbera.’

‘Maar wanneer heb je dan voor het eerst met iemand gevreeën.’

Tom, dacht ik. Dat hebben we allemaal al een keer met elkaar besproken. Toch ging ik door met mijn verhaal.

‘Toen ik 16 was kreeg ik tijdens mijn vakantiewerk in een café restaurant bij mijn oom in Lemmer, een relatie met een meisje. Ze was heel erg vrouwelijk. Mooie benen en heupen, maar had totaal geen borsten. Dat vond ik helemaal geen probleem. Ik ben trouwens niet zo heel erg gek op borsten. Zeker niet wanneer ze groot zijn. Zij was het meisje met wie ik voor de eerste keer echt gezoend heb. Getongd heb. Vond dat tongen de eerste keer best vreemd, maar daarna werd het leuker. Opwindender. Het is net zoiets als koffie en bier. In het begin smaakt het nergens naar, maar hoe vaker je het drinkt hoe lekkerder het wordt. Na mijn middelbare school ging ik net als jij studeren aan de UT. Daar leerde ik jou kennen. Dat zette mijn wereld op zijn kop. Maar daar heb ik je al genoeg over verteld. Daar hebben we al vaak genoeg over gepraat.’

Tom lachte en keek me begripvol aan. We hadden er vaak met elkaar over gesproken. Ik lachte naar hem terug.

            ‘Nou en daarna kreeg ik een relatie met Tineke. Je kent haar wel. Zij studeerde ook aan de UT en ik had haar in de bibliotheek leren kennen. Ze was op een gegeven moment zo verliefd op mij, dat ze in de kantine waar we koffie dronken, sigaretten verkeerd om, bij het filterhuis begon aan te steken. Je weet vast nog wel hoe mijn relatie met haar begon?’

‘Ja dat kan ik me nog goed herinneren. Wij zaten samen in de vestingbar op de UT. En toen kwam een vriendin van haar naar ons toe en vertelde jou dat Tineke verliefd op jou was.’

‘Ja met haar ben ik mijn eerste relatie begonnen. Zij was het meisje met wie ik voor het eerst echt naar bed ben geweest. We hebben elkaar ontmaagd. Tineke en ik sliepen vaak samen en ik vond haar best leuk en aantrekkelijk, maar ik was verliefd op jou. Ook viel het mij niet mee om een gesprek met haar te voeren. Zij zat daarin op hele andere frequenties dan ik en had hele andere interesses.’

Plotseling moest ik terugdenken aan die ochtend dat ik, terwijl ik bij Tineke de avond had doorgebracht en met haar had geslapen, hardlopend terug liep naar de stad en halverwege Tom tegenkwam. Hij zat op de fiets richting de UT en we stopten beiden even om te praten. Daarna wist ik het zeker. Ik had verkering met Tineke en sliep met haar, maar ik vond hem veel interessanter en aantrekkelijker. Ik was verliefd op hem. Op Tom. Op mijn beste vriend. Het had voor een deel ook te maken met de gesprekken die ik met hem wel kon voeren en met Tineke niet. Tineke sprak altijd over dingen die mij niets zeiden of interesseerden. Ze had een mooi lichaam, maar het lichaam van Tom vond ik spannender, aantrekkelijker, opwindender en mooier. Als we samen waren kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. In het zwembad kon ik zijn hele lichaam zien. Wanneer we in de zon lagen keek ik naar zijn zwembroek en naar zijn kruis. Het zag er voor mij opwindend uit. Plotseling dacht ik aan die avond dat ik met Tineke had afgesproken om bij haar langs te komen en bij haar zou blijven slapen. Terwijl ik op mijn motor de poort uitreed van een parkeerplaats van het studentenhuis waar ik woonde, kwam ik Tom ineens tegen. Hij kwam net naar mij toe en wilde met mij een ijsje eten en naar de kroeg. Omdat ik met Tineke geen tijd had afgesproken ging ik eerst met hem uit. Daarna ging ik veel te laat naar haar en ….  

‘Ben ik echt de enige jongen geweest, die je aantrekkelijk vond?’

Zijn vraag stopten mijn gedachten, die ik over mijn relatie met Tineke had.

‘Nee, toen jij naar Den Haag verhuisde en ik je steeds minder vaak zag, zijn er ook nog wel andere jongens geweest die ik aantrekkelijk vond, maar waar ik verder geen contact mee had of maakte. Zelfs tijdens mijn militaire dienst bij de commando’s. Daar was een iets oudere jongen, die al een groene baret had. Hij was iets groter dan ik en leek sprekend op jou. Het had een tweelingbroer kunnen zijn. Hij had dezelfde lichaamsbouw en dezelfde ogen en mond. Zijn gezicht leek sprekend op die van jou. Kon mijn ogen niet van hem afhouden. Na mijn afstuderen kreeg ik een relatie met Joke. Nou ja, hoe dat ging heb ik je al verteld.’

Tom knikte opnieuw. Opnieuw vond ik dat ik wel weer genoeg aan de praat was geweest, maar ik ging toch door.

‘Toen ik in Amsterdam woonde ben ik, nadat ik jou vertelde wat ik voor jou voelde, wel een paar keer naar een homocafé geweest. Maar ik vond het allemaal 10 keer niets. Allemaal overdreven nichten of macho’s, die het liefst de hele dag seks met zoveel mogelijk soortgenoten willen hebben. Dat is niets voor mij. Ik moet wel verliefd op iemand zijn of echt van iemand houden. Daar schiet ik misschien wel te ver in door. Ook liep ik elke dag heen en terug naar mijn werk en kwam ik langs de IT’s. Ik keek elke dag naar die foto’s die in vitrines zichtbaar waren. Het zag er aantrekkelijk, opwindend maar ook onnatuurlijk en soms aanstootgevend uit. Heb wel honderd keer gedacht dat ik daar heen moest gaan. Maar ook honderd keer het niet gedaan. Ik durfde het niet. Het was iets voor ons samen geweest. Met jou had ik daar wel heen gewild. En dan had je ook nog AIDS. Dat is zeker ook een rem geweest op mijn pogingen om uit te zoeken, wat mijn geaardheid is. Maar het was misschien ook wel gewoon een excuus voor mij, om niets te ondernemen. Ik weet het niet. Ik denk trouwens dat ik gewoon bi ben. Gewoon van mannen en vrouwen houden kan. Me ertoe aangetrokken kan voelen. Heb ook wel eens gelezen, dat iedereen bi is. Het is maar net in welke cultuur je leeft en wie je tegen komt en of je er open voor staat.

‘Dat ben ik wel met je eens. Ik ben zelf ook wel eens verliefd op een jongen geweest.’

‘Maar je zei mij altijd, dat je alleen maar van vrouwen houdt. Heel erg veel van vrouwen houd. Ik heb me daar regelmatig aan geïrriteerd. Waarom deed je dat eigenlijk. Was het om mij duidelijk te maken dat het tussen ons niets zou worden? Het heeft mij enorm tegen gehouden om jou te laten merken, dat ik van je hield. Je aantrekkelijk vond. Wel iets met je wilde.’

‘Nee dat was het niet. Ik ben gewoon heel erg gek op vrouwen. Vindt ze heel erg mooi.’

‘Bij mannen heb ik dat een stuk minder. Vindt een vagina gewoon veel mooier en opwindender dan een penis.’

‘Wanneer ik jou niet was tegen gekomen, was ik misschien nooit verliefd geworden op een man. Was ik nu net als jou getrouwd en had ik kinderen en bezocht ik met mijn vrouw ook een relatietherapeut. Ik weet het niet. Er waren meer mannen waarop ik viel. Maar er waren ook vrouwen die ik aantrekkelijk vond. Ik vind mannen en vrouwen allebei wel mooi. Maar ze moeten niet overdreven mannelijk of vrouwelijk zijn. Dat vind ik helemaal niks. Jij zit er best tussen in. Jij hebt beide. Zowel mannelijke als vrouwelijk trekjes. Dat vond ik aantrekkelijk aan jou.’

Tom knikte en begreep precies wat ik bedoelde. Ook hierover hadden we het meerder keren gehad. Hij dacht er net zo over.

‘Verder heb ik ook nogal wat medische problemen gehad de laatste tijd, maar dat hoef ik je niet uit te leggen.’

Tom knikte opnieuw bevestigend.

            ‘Ik heb ook nog steeds last van mijn blaas als ik moet plassen. Een openbaar toilet is niets voor mij. Ook als anderen op mij wachten, gaat het vaak erg stroef.’

            ‘Daar hebben we het ook wel eens over gehad’, zei Tom. ‘Ik heb er ook wel eens last van. Maar niet zo sterk als jij. Je moet er denk ik toch anders mee omgaan.’

            ‘Ja, dat denk ik rationeel ook. Maar zo eenvoudig is het niet. Ik heb er nog steeds best veel moeite mee. Ik ga trouwens nu even naar buiten, want de boel staat bij mij weer behoorlijk onder druk.’

‘Prima. Laat de voordeur maar open staan. Tot zo.’

Het was voor mij lastig om buiten te komen. Het poortje dat de kinderen moest tegenhouden om van de trap te vallen kon ik niet open krijgen. Ik klom er met moeite overheen. Ook voelde ik me behoorlijk aangeschoten. Terwijl ik de trap afliep werd ik steeds zekerde van mijn zaak. Mijn obsessie voor Tom was echt voorbij. Ik vond Tom als vriend nog steeds wel leuk. Nog steeds wel aardig. Maar ik was absoluut niet meer verliefd op hem. Ik voelde absoluut niet meer, wat ik voor hem voelde, toen ik hem na de introductie van mijn studie, beter leerde kennen. Daarvan was ik zeker de laatste jaren, steeds meer van overtuigd. En nu helemaal.

De voordeur wilde niet meteen open. Ik zat aan het verkeerde slot te trekken. Het was mistig buiten. Maar de omgeving was wel goed belicht door meerdere lantarenpalen. Ik liep door naar een paar bosjes en opende mijn rits. In het begin liep mijn urine met horten en stoten en daarna sneller uit mijn blaas. Mijn blaas was veel te vol. Veel te lang gewacht. Het voelde als een enorme opluchting.

Ik was blij even buiten te zijn. Haalde een paar keer diep adem om weer wat nuchterder te worden en liep daarna terug naar de voordeur van het huis van Tom en Sylvia. De voordeur opende makkelijk. De trap was steil. Het kinderpoortje zat nog steeds op slot. Ook van de buitenkant kon ik het niet openen. Daarom klom ik er opnieuw overheen. Het was lastig. Maar het lukte me nog wel. Vanuit de gang liep ik de woonkamer in. Tom lag onderuitgezakt op zijn rug op de bank, met zijn gulp op een kier en zijn hand in zijn broek. Hij streelde zijn geslachtsdeel. Ik moest lachen. Tom opende zijn brede lippen en glimlachte terug.

‘Wat ben je aan het doen Tom?’

‘Dat zie je toch. Ik ben opgewonden en geil. Dit is toch wat je wil?’

Direct moest ik denken aan een paar jaar geleden. Die keer dat hij bij mij in Amsterdam logeerde en s óchtends bij het kijken naar een erotische film, waarin vrouwen elkaar bevredigden, ook zijn gulp opende en zich langzaam begon af te trekken. Dat was bij mij opwindend overgekomen. Hij was toen nog niet getrouwd met Sylvia en had ook nog geen kinderen.

‘Tom, de televisie staat niet eens aan met een film over vrouwen, zoals toen bij mij in Amsterdam?’

‘Dat maakt me niet uit. Ik voel me nu gewoon opgewonden net als toen en wil me aftrekken. Waarom deed je toen eigenlijk niet mee?’.

‘Niet mee doen’, antwoordde ik. ‘Ik wilde toen eigenlijk alles wel. Ik wilde niets liever. Maar ik had een ontstoken kies en een vieze smaak in mijn mond en moest die week naar de tandarts. Dat weerhield mij ervan om te doen wat ik toen eigenlijk wilde.’

‘Wat wilde je dan doen?’

‘Ik wilde naar je toekomen en je aanraken.’

‘Waarom doe je dat nu dan niet?’, vroeg Tom aan mij.

Ik begon te twijfelen. Werd gespannen en moest denken aan Sylvia die in een kamer boven was gaan slapen. Ik moest denken aan Rosa en Solane. Er ging van alles door mij heen. Ik vond Tom eigenlijk niet zo aantrekkelijk meer en voelde me ook erg aangeschoten. Ik wilde het eigenlijk wel en ik wilde het niet. Ik voelde me zenuwachtig worden. Wilde me niet laten kennen. Ook wilde ik het eindelijk wel eens een keer met hem proberen. Het gewoon een keer doen. Daar had ik jaren van gedroomd en erover gefantaseerd. Wat kon het me allemaal nog schelen?

Tom lachte opnieuw naar mij, met zijn mooie mond en lippen. Er ging op dat moment in een razend tempo, van alles door me heen. Het was een opeenstapeling van gevoelens en emoties van bijna 20 jaar. Gevoelens die ik voor hem had. Gevoelens waar ik tot een paar jaar geleden, nooit met hem over gesproken had. Ik wilde hem niet het idee geven dat ik het nog steeds niet zou durven. Dat ik niets deed, omdat ik gewoon te bang of te slap was.

Hij lachte opnieuw. Het kon mij allemaal niets meer schelen. Ik stond op en ging naast hem zitten op de bank en legde mijn rechterarm over zijn schouder. Ik bracht mijn hoofd naar de zijne, en pakte zijn penis vast met mijn linkerhand. Het was een vreemd gevoel. Het voelde eigenlijk nergens naar. Het was een soort warme worst. Ik vond hem niet eens erg mooi. Zijn penis was een beetje krom en dik in het midden, met een iets kleinere vormloze eikel. Zijn penis was wel een klein beetje groter dan de mijne. Maar die van mij was veel mooier. In mijn broek gebeurde niet heel erg veel. Ik voelde me niet erg opgewonden, maar kreeg wel een lichte erectie. Verder voelde ik me vooral, nogal aangeschoten.

Mijn gezicht bracht ik nog dichter naar de zijne, en mijn lippen nog dichter bij zijn mond. Heel dichtbij. Ik wilde hem gaan kussen. Ik wilde mijn tong in zijn mond steken.

‘Je mag me niet zoenen’, zei hij.

‘Je mag me ook niet in de kont neuken, ik ben 100% hetero, maar ik heb nu gewoon zin in seks. Het maakt me niet uit met wie.’

Die opmerking was voor mij een afknapper. Ik wilde stoppen, maar ging tegen beter weten in toch door. In de kont neuken? Hij moest eens weten wat voor een fantasieën ik daarbij had. Hoe het zou zijn om door hem geneukt te worden. Die gedachte was voor mij opwindend.

‘Doe jij je broek eens uit!’.

Zijn handen gingen naar mijn riem die hij los maakte en daarna naar mijn gulp. Ik voelde minder dan ik wilde voelen. Tom pakte mijn penis vast en begon hem langzaam af te trekken. Daarna omsloot hij mijn penis met zijn mond en begon er langzaam aan te zuigen. Ik voelde er niet veel van, maar kreeg wel een kleine erectie. Ik baalde ervan dat ik zo dronken was. Tom is hetero dacht ik, maar hij is nu wel erg aan het experimenteren. Want anders ga je een andere man toch niet afzuigen. Dan moet er toch iets zijn wat je trekt, fascineert, of iets wat je wilt uitproberen. Wat bezielt hem? Wat gaat er door zijn hoofd?

Zijn penis was nog steeds gezwollen, maar werd al weer een beetje kleiner. Ik bracht mijn mond naar zijn eikel en begon er net als hij bij mij deed aan te zuigen. Heel voorzichtig. Rekening houdend met zijn kwetsbaarheid en met mijn tanden. Elkaar afzuigen, daar had ik vaak van gedroomd en gefantaseerd. Het had me altijd best opwindend geleken, om hem af te zuigen. Maar het viel me op dat moment nogal tegen. Ik voelde een grote warme kolom in mijn mond. Het deed me niet veel. Er zat gelukkig geen vieze smaak aan. Het proefde neutraal. Na een paar minuten stopte ik met zuigen en ging ik verder met hem af te trekken.

‘Ik denk niet dat ik kan klaarkomen zei Tom. Ik ben gewoon te dronken.’

‘Als je dronken bent kan het ook wel, het kost alleen wat meer tijd en moeite.’ antwoordde ik.

Want ik wilde hem toch klaar laten komen. Ik wist niet waarom. We hadden beter kunnen stoppen. Er helemaal niet aan moeten beginnen. Maar er gingen allerlei gedachten door mijn hoofd. Waarom hadden we dit niet eerder kunnen doen. Op een ander moment, ergens anders. Met elkaar, toen we beide een stuk jonger waren en hij voor mij een stuk aantrekkelijker was. Dan had ik er eerder achter kunnen komen of mijn gevoelens voor hem, wel echt waren. Kunnen ontdekken of ik ook echt van mannen hield. Of lichamelijk contact met een man me echt iets deed. Tom ging door met zuigen en begon mijn ballen te betasten. Bij hem deed ik het zelfde. Ik dacht plotseling aan AIDS. Als hij in mijn mond klaar zou komen. Zou dat dan gevaarlijk zijn? Ik schatte het risico niet erg hoog in. Het kon me op dat moment ook allemaal niet veel meer schelen. Medisch gezien was ik toch al een wonder. We gingen door en door. Ik dacht dat ik boven wat hoorde. Maar reageerde niet. Had niet het idee dat Sylvia wakker was geworden en naar beneden kon komen. We hielden niet op en gingen door. Had de gedachte om dit met hem te doen, mij nu al jaren zo opgewonden? Zelfs op het extreme af. Nu deed het me bijna niets. Ik vond het een klus die ik wilde afmaken. Meer niet.

Ineens trok Tom zijn penis uit mijn hand. Er kwam iets vochtigs uit, bovenop mijn hand. Tom kreunde niet eens. Het stelde allemaal niet veel voor. Het was ook niet erg veel. Het leek mij een orgasme van niets. We waren beide gewoon te dronken. Opnieuw stelde ik mezelf de vraag waarom ik er in vredesnaam zoveel jaren mee gewacht had. Ik had het beter veel eerder kunnen doen. Of zelf het initiatief kunnen nemen op een ander moment. In een andere omgeving of situatie. Dan was het misschien wel iets geweest. Of had ik eerder ontdekt dat het met mijn gevoelens voor hem nog wel meeviel. Dat ik al die jaren veel meer hetero was geweest of gebleven, als ik Tom nooit had leren kennen en bevriend met hem was geraakt. We bleven samen naast elkaar op de bank zitten. Ik had mijn arm over zijn schouders. Onze broeken hingen op onze enkels en we hielden elkaars penis nog vast.

Ineens ging de kamerdeur open en kwam Sylvia binnen lopen. Ze keek ons vernietigend aan en liep door naar een kast in de eetkamer. Ze haalde er wat uit en verliet zonder opmerking of reactie de kamer. Ik schrok behoorlijk en baalde enorm. Tom reageerde, vrij koeltjes.

‘Ik ga zo wel met haar praten. We zijn wel wat gewend.’

We stonden beide op en trokken onze broek aan. Tom liep de woonkamer uit, de trap op naar de slaapkamer van hem en zijn vrouw. Het was halfvijf in de ochtend. Ik liep naar de logeerkamer en ging op het matras liggen. Ik vond het erg vervelend wat er gebeurd was. Ik voelde me lullig tegenover Sylvia. En ik voelde mij dronken en teleurgesteld. Maar niet schuldig. Absoluut niet schuldig. Het was niet mijn initiatief geweest. Daarna viel ik in slaap.